Owczarek szetlandzki to jedna z ras która doskonale potrafi przystosować się niemal do każdych warunków. Dobrze czuje się na wsi w zagrodzie, we wspaniałej rezydencji, czy też w bloku miejskim. Jest odporny na choroby i warunki atmosferyczne (wpływ surowego klimatu Wysp Szetlandzkich), jednak nie powinien być na stałe trzymany na dworze …
Sheltie to wspaniały przyjaciel, niezawodny stróż i miły, nieuciążliwy domownik. Taki mały szelma i zawadiaka – ale w dobrym tego słowa znaczeniu.
Jego charakter jest zupełnie inny od większego, spokojnego i dostojnego owczarka szkockiego collie.
Żyje długo, do późnych lat zachowuje młodość i wigor. Jest wspaniałym psem towarzyszem.
Pierwotnie jego charakter kształtowano w kierunku pilnowania gospodarstw przed obcymi. Do dziś jest to pies nieufny wobec obcych, czujnie pilnujący swojego terenu. Nikt nie wejdzie na jego teren niezauważony. Choć nie obezwładni intruza, to na pewno mu mocno dokuczy i narobi dużo hałasu, gdyż z natury bywa czasem nieco szczekliwy. Jeśli nie chcemy, aby głośno hałasował, od małego nie należy mu pozwalać na takie zachowanie.
Sheltie jest psem bardzo inteligentnym, wszystkiego uczy się w mig. Niewiele jest sztuczek których nie potrafiłby wykonać. Szybko uczy się na kursach posłuszeństwa, doskonale nadaje się do agility i spotów wymagających zwinności i posłuszeństwa. Może być świetnym towarzyszem dla osób czynnie uprawiających sport, jest bowiem bardzo wytrzymały. Coraz częściej psy tej rasy są tez wykorzystywane do pracy w dogoterapii.
W szkoleniu sheltie nie znosi siły, ani przymusu. Wystarczy zmiana intonacji głosu. Dla nagrody lub smacznego kąska zrobi niemal wszystko. Pod przymusem nie osiągniemy pożądanych efektów, wręcz przeciwnie, pies może się całkowicie zablokować.
Dobrze prowadzony sheltie, będzie niemal idealnym pracusiem, czasami wręcz pracoholikiem. Ale mimo niebywałej chęci do pracy, równie dobrze będzie się czuł w towarzystwie osób starszych lub samotnych, które mogą poświęcić mu dużo uwagi i nie wymagają od psa niczego szczególnego. Ten pies po prostu lubi być w centrum zainteresowania. Jak większość psów wybiera sobie jednego pana, któremu stara się ciągle towarzyszyć. Jest jednak posłuszny wobec wszystkich członków rodziny i szczerze mówiąc czuje się najlepiej, gdy wszyscy są w domu. Lubi dzieci i jest dla nich doskonałym towarzyszem zabaw, ale pod warunkiem, że nie stanie się ich zabawką i obiektem do dokuczania. Jest cierpliwy i tolerancyjny, można powiedzieć, że nawet opiekuńczy wobec dzieci. Nie każdy szetland będzie lubił dzieci obce. Jak już pisałam wcześniej, często wobec obcych zachowuje dużo rezerwy, nawet jeśli to są dzieci. Bawiącą się gromadkę może czasem traktować jak stadko rozbieganych owiec, próbując je utrzymać w ryzach podszczypując za kostki. Dawna zaleta musi być niestety tępiona, aby nie stał się dokuczliwy. Dobrze wychowywany szybko zrozumie, co mu wolno, a co nie. Jest łatwy w wychowaniu nawet dla osób początkujących, które nigdy przedtem nie miały psa. Nie wymaga siły, spacery z nim są zawsze przyjemne. Nie jest agresywny wobec innych psów (ani żadnych zwierząt), nie wszczyna bójek, co jest ważne zwłaszcza w mieście. Lubi zabawy z innymi psami, zwłaszcza małymi lub bez skłonności do zachowań agresywnych. Doskonale czuje się na podwórku czy otwartym terenie, ale pomimo dużej odporności na warunki atmosferyczne, nie powinien mieszkać na dworze. To pies potrzebujący kontaktu z człowiekiem i bardzo związany uczuciowo z właścicielem. Poza tym niektóre linie o zbyt obfitym podszerstku, będą miały problem z kołtunieniem się, co latem może powodować odparzenia.
Sheltie to jedna z ras, która doskonale uczy się poprzez naśladownictwo. Jeśli dołączy do grupy innych psów, bardzo często przejmuje ich nawyki. Zarówno te dobre, jak i niestety te złe. Pozostawiony bez naszego nadzoru, bez należytego kontaktu z otoczeniem, może wrodzona nieufność szetlanda przerodzić się w lękliwość, a w skrajnych przypadkach w paniczny lęk przed tym, co nieznane.
W naszej hodowli mamy psy o doskonałych charakterach. Ale nawet kupując szczenię o bardzo zrównoważonym charakterze, należy zapewnić mu od początku dobrą socjalizację i poznawanie różnych sytuacji. Jest to ważne, bo w przyszłości będziemy mieć bardzo zrównoważonego, nieustraszonego towarzysza życia.